Loco Media Groep

Deze vragen kwamen aan bod tijdens de gastles die ik gaf op het Noordermerk en wethouder Vos op de Looschool. We hadden het met de leerlingen over de verschillen en de overeenkomsten. Over verschillende smaken; want wat de een heerlijk vindt, vindt de ander dat helemaal niet. En dat geldt ook voor taalgebruik. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, is niet voor niets een bekend spreekwoord. Ondanks - en misschien wel juist vanwege - die verschillen is het belangrijk om goed met elkaar om te gaan. Om naar elkaar te blijven luisteren. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn, smaken verschillen nu eenmaal. Maar we moeten wel met elkaar verder. Samenleving = samen leven.

Deze campagne is gericht op jongeren en ik denk dat dat goed is. Een goede basis voor de toekomst. Dat daarin nog veel te winnen valt, zien we als we om ons heen kijken. De rellen in Amsterdam, de oorlogen in de wereld. Maar ook ruzies die met nare woorden of handen uitgevochten worden. Soms staan we lijnrecht tegenover elkaar en dan is het de kunst om even tot tien te tellen. Om de emotie te laten zakken en te kijken wat er dan nog van over is. En ja, ook ik zeg soms dingen waar ik later spijt van heb. Ook ik moet en af en toe op mijn tong bijten. Voor kinderen is dat best lastig, maar als volwassenen zouden we dat toch moeten kunnen?

Het is zo makkelijk om alles maar te roepen. Tegenwoordig zeker door online, soms zelfs anoniem, te schrijven wat je denkt en voelt zonder iemand aan te hoeven kijken. Zonder te zien hoe je iemand raakt, pijn doet, kwetst… Waar is dan het fatsoen - het respect - gebleven denk ik wel eens. Want als je het idee hebt dat je geen respect hóeft te hebben, dan is het (dus) ook makkelijker om over te gaan op respectloosheid. En dan wordt de stap naar geweld heel snel veel kleiner. Daarom ben ik blij met deze campagne om er met jongeren over in gesprek te gaan. Dat draagt misschien iets bij voor de toekomst.

Vorige week mocht ik 22 militair attaches uit verschillende landen ontvangen in ons gemeentehuis. Ook met hen sprak ik over respect. Want als we met elkaar moeite doen - moeite wíllen doen - om elkaar te verstaan, dan is het ook makkelijker om verschillen te accepteren. En als we verschillen accepteren is het makkelijker om samen te leven. Het klinkt zo simpel, maar dat is het helaas niet. Dat zien we elke dag weer. Verder weg, maar ook dichtbij. Bij volwassenen en kinderen. In de Huis aan Huis krant van 19 november leest u meer informatie over (kinder)mishandeling. Vaak gebeurt dat uit machteloosheid, maar het is ook een gebrek aan respect voor de persoon die mishandeld wordt, volwassen of kind. We vragen deze week, tijdens de Week tegen Kindermishandeling, extra aandacht en alertheid op de signalen. Helaas is dat echt nodig. En u kunt helpen om dit, met respect, bespreekbaar te maken.

U kunt hier een verschil maken. Door het samen te hebben over hoe je omgaat met mensen die niet respectvol tegen je zijn. Door ons best te doen om mensen te willen verstaan en begrijpen. Door niet direct te reageren maar er eerst even over na te denken. Natuurlijk kun je respect niet afdwingen, we hebben er geen recht op. Des te mooier als we het krijgen.

Tanja Haseloop – Amsing

burgemeester